در این روش میخ‌ها در فاصله‌های نزدیک به هم درون گمانه‌ها قرار گرفته و در نهایت با استفاده از دوغاب سیمان، داخل آن‌ها پر خواهد شد تا هم مانع خوردگی میلگرد شده و هم انتقال نیرو بین خاک و میلگرد بهتر انجام شود.
در گسیختگی خارجی، سطح گسیختگی از میان میخ‌ها یا پشت آن‌ها عبور می‌کند. خاک، دیواره و سیستم میخ گذاری به صورت بلوکی رفتار می‌کنند.
از روش‌های پایدارسازی دائم می‌توان به اجرای شمع‌های درجا، دیوار دیافراگمی و سپرکوبی اشاره کرد.
مش‌های فلزی باید به اندازه حداقل یک چشمه روی هم هم‌پوشانی شوند.
مقاله بسیار خوب و کاربردی بود. فقط سوالم اینکه آیا نیلینگ به تنهایی برای پایدارسازی گود کافیه؟ پاسخ
در این فرایند از میخ‌های فولادی به همراه دوغاب سیمان به منظور ثابت کردن گود استفاده می‌شود.
پایداری سیستم میخ گذاری شده معمولا توسط یک مدل دو ناحیه‌ای بررسی می‌شود؛ بدین صورت که فرض می‌شود ناحیه‌ای از خاک به طور کامل از ناحیه دیگر جدا شده است.
بعد از اجرای مرحله اول خاکبرداری نوبت به حفاری چاله‌ها برای قرار دادن نیل‌ها می‌رسد. برای حفاری از دستگاه دریل واگن استفاده می‌شود که روی سینه کار قرار می‌گیرد.
گاهی در چند متر ابتدایی خاکبرداری به دلیل نزدیکی گود به خیابان و احتمال آسیب زدن به تاسیسات شهری یا احتمال ورود میخ‌ها به زیرزمین ساختمان‌های مجاور، اجرای عملیات نیلینگ (میخ کوبی) امکان پذیر نیست.
نکته حائز اهمیت در این روش این است که نیروی کششی در میخ‌ها ??? ??? زمانی فعال می‌شود که مقداری جابجایی در سیستم رخ دهد. این موضوع ممکن است در ساختمان‌های مجاور با کاربری حساس مشکل ایجاد کند.
نیلینگ که با نام میخکوبی نیز شناخته می‌شود، به‌عنوان سازه نگهدارنده و یکی از روش‌های پیشگیری از ریزش دیواره در محل گودبرداری به کار می‌رود.
بیش از سه دهه از اجرای سیستم نیلینگ در عملیات عمرانی می‌گذرد. در این تکنیک، انتخاب دستگاه‌ها و تجهیزات مناسب، بسیار مهم است.
فرایند حفاری در روش میخکوبی مراحل مختلفی دارد که در ادامه به توضیح مختصری در مورد آن خواهیم پرداخت.
در مرحله آخر از فرآیند اجرای نیلینگ، سر میخ به‌وسیله صفحه فولادی، مهره شش‌وجهی، واشر و گل‌میخ به دیواره بتن متصل می‌شود.